هر فردی در هر مرحله از زندگی خود ممکن است دچار اختلال خوردن شود. بیش از یک میلیون استرالیایی در حال حاضر با یک اختلال خوردن زندگی می کنند.
از بین افراد مبتلا به اختلالات خوردن، 3٪ به بی اشتهایی عصبی مبتلا هستند در حالی که 12٪ مبتلا به پرخوری عصبی، 47٪ مبتلا به اختلال پرخوری و 38٪ با سایر اختلالات خوردن هستند
اختلالات خوردن می تواند تأثیرات قابل توجهی بر تمام جنبه های زندگی فرد داشته باشد - جسمی، عاطفی و اجتماعی. هر چه زودتر اختلال خوردن شناسایی شود و فرد بتواند به درمان دسترسی پیدا کند، فرصت بیشتری برای بهبودی یا بهبود کیفیت زندگی خواهد داشت.
فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی به دلیل محدودیت غذایی و گرسنگی همراه با ترس شدید از افزایش وزن، کاهش وزن قابل توجهی را تجربه خواهد کرد.
بی اشتهایی عصبی یک بیماری روانی جدی و  تهدید کننده زندگی است. بی اشتهایی عصبی محدودیت دریافت انرژیست که منجر به کاهش وزن قابل توجه بدن میشود و همراه با ترس شدید از افزایش وزن و اختلال در تصویر بدن است. تغییراتی که در مغز به دلیل گرسنگی و سوءتغذیه اتفاق می‌افتد، می‌تواند تشخیص یا درک تأثیرات بالقوه این بیماری را برای فرد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی دشوار کند.
ک فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی غیر معمول، تمام معیارهای بی اشتهایی عصبی را برآورده می کند، با این حال، با وجود کاهش وزن قابل توجه، وزن فرد در محدوده BMI طبیعی یا بالاتر است.پ
ویژگی های این اختلال
محدودیت دریافت انرژی
فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی انرژی دریافتی خود را کمتر از مقدار مورد نیاز بدن برای عملکرد محدود می کند که منجر به کاهش وزن قابل توجه بدن می شود. در کودکان، این وزنی است که کمتر از حد انتظار برای آنها است.
ترس از افزایش وزن
فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی ترس شدیدی از افزایش وزن دارد یا رفتار مداومی دارد که علیرغم وزن کم، در افزایش وزن اختلال ایجاد می کند.
اختلال تصویر بدن
فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی اختلالی را در نحوه تجربه وزن یا شکل بدن خود تجربه می کند، تأثیر قابل توجه وزن یا شکل بدن بر ارزیابی خود، و/یا عدم درک مداوم از جدی بودن وزن کم بدن خود.

عوامل خطر
عناصری که در ایجاد بی اشتهایی عصبی نقش دارند پیچیده هستند و طیفی از عوامل بیولوژیکی، روانی و اجتماعی-فرهنگی را شامل می شوند. هر فردی در هر مرحله از زندگی خود در معرض خطر ابتلا به اختلال خوردن است چون یک بیماری روانی ست نه یک انتخاب که فرد آگاهانه گرفته باشد.
علائم هشدار دهنده بی اشتهایی عصبی می تواند جسمی، روانی و رفتاری باشد. ممکن است فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی ترکیبی از این علائم را نشان دهد یا علائم واضحی نداشته باشد.
علائم جسمی 
کاهش وزن ناگهانی، تغییر وزن مکرر، وزن کم مداوم
• ناتوانی در حفظ وزن طبیعی بدن برای سن و قد، عدم رشد مطابق انتظار
• از دست دادن یا اختلال در قاعدگی
• غش یا سرگیجه
• حساسیت به سرما
• نفخ، یبوست، یا ایجاد عدم تحمل غذایی
• خستگی یا بی حالی
• ظاهر شدن موهای ظریف روی صورت و بدن
• ریزش یا نازک شدن موها
• تورم گونه ها یا خط فک، پینه روی بند انگشت یا دندان های آسیب دیده
• درد استخوان، گرفتگی عضلات
• سیستم ایمنی ضعیف (مثلاً بیمار شدن بیشتر)
• اختلالات خواب
علائم رفتاری
رفتارهای رژیمی مکرر مانند شمارش کالری، حذف وعده های غذایی، روزه گرفتن یا اجتناب از برخی غذاها یا گروه های غذایی
• شواهدی از استفراغ عمدی یا استفاده نادرست از ملین ها، داروهای سرکوب کننده اشتها، تنقیه 
• مراجعه مکرر به دست‌شویی در حین یا اندکی بعد از غذا
• الگوها یا تشریفات وسواس گونه در مورد غذا، تهیه غذا و خوردن
• تغییر در ترجیحات غذایی
• اجتناب از تغییر رفتار در موقعیت های اجتماعی مربوط به غذا
• کناره گیری اجتماعی یا انزوا از دوستان و خانواده
• رفتار پنهانی در مورد غذا خوردن
• الگوها یا رفتارهای وسواسی مربوط به شکل بدن و وزن
• ورزش اجباری یا بیش از حد
• سوء استفاده از مواد
• انکار مستمر گرسنگی
• نوشیدن زیاد یا کم
• تغییر در لباس ها مانند پوشیدن لباس های گشاد یا لایه های بیشتر از حد مناسب برای آب و هوا
علائم روانشناختی
اشتغال ذهنی به خوردن، غذا، شکل بدن یا وزن
• ترس شدید از افزایش وزن
• اشتغال ذهنی به غذا یا فعالیت های مربوط به غذا
• تشدید اضطراب یا تحریک پذیری در هنگام صرف غذا
• حساسیت شدید نسبت به نظرات یا انتقادات (واقعی یا درک شده) در مورد شکل بدن یا وزن، عادات غذا خوردن یا ورزش
• عزت نفس پایین و احساس شرم، نفرت از خود یا گناه
• نارضایتی از بدن یا تصویر منفی بدن
• مشکل در تمرکز
• وسواس به غذا و نیاز به کنترل
• تفکر "سیاه و سفید" - افکار سفت و سخت در مورد "خوب" یا "بد" بودن غذا ( ذهنیت 0 و 1 )
بهبودی از بی اشتهایی عصبی امکان پذیر است، حتی اگر فردی سال ها با این بیماری زندگی کرده باشد. مسیر بهبودی می تواند طولانی و چالش برانگیز باشد، با این حال، با تیم و حمایت مناسب، بهبودی امکان پذیر است. برخی از افراد ممکن است متوجه شوند که بهبودی درک، بینش و مهارت های جدیدی را به همراه دارد.